Páginas

domingo, 15 de septiembre de 2013

El arte de procrastinar

Historias en tu cabeza girando, revolotean, te apremian. ¡Quieren salir!
Se revuelven en tus sueños, son diáfanas, reales como el día, casi las puedes tocar.

Están bocetos desperdigadas, andamios en papelotes, en la cocina, junto al teclado.
Te acechan por los rincones, ¡tienes que escribir YA! te dice una voz. ¡Suéltalas!

Es cierto –te dices– ya me están pesando. 
Me tengo que poner, 
quizá mañana ...



18 comentarios:

  1. Qué bien lo describes Ishtar... con arte!

    Últimamente voy piano-piano... pre-procrastinando... ;D

    Un abrazo grande

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. He querido escribir esto pequeñito, a ver si cojo carrerilla y me acabo de animar.

      Piano-piano, pero con swing. ;)

      Otro abrazo para ti.

      Eliminar
  2. O postcrastinando, cuando se trata de subir un post, a veces me pasa... :)

    Ahí te va un abrazo sin procrastinar!!

    ResponderEliminar
  3. Jejee, pues no se te nota, eres muy prolífico.

    Mola lo del abrazo instantáneo. :)

    ResponderEliminar
  4. Gracias por cultivarme, yermo como estoy. Me has hecho buscar en el diccionario el palabro. Hay veces que pienso que tardaré siglos en leer todo el diccionario. Mientras tanto desparramo mis tonterías sin procrastinar demasiado. Como procrastine mucho, al final me quedo en nada, es decir, en mí mismo.

    Un abrazo fuerte :-)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yo no puedo tener una palabra rondándome y aguantar demasiado tiempo sin ir corriendo a buscar su significado; esta tan fea la oí hace pocos años y cuando supe lo que quería decir pensé "anda!, Si lo mío está diagnosticado".

      Yermo, ¡esa me gusta! Aunque no creo que debas aplicártela.

      Bicos y bicouchos!

      Eliminar
  5. HUYYY, QUÉ ALEGRÍA SABER QUE A TODOS NOS PASA LO MISMO!
    Caramba, se han activado las may´ñusculas solitas! Sorry, no tengo tiempo para cambiarlo...
    Ánimo, hay que hacer dedo y teclear un poquito más, porque, las palabras, los pensamientos, sí, empujan, empujan por salir...

    Nire etxean erantzun dizut, biharko aurkezpena dela eta...

    Muxutxuak!
    ;)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Saiatuko naiz bihar joaten, ordutxo batez nire sorginek txintxo portatuko direlakoan nago.

      Ondo izan.

      Eliminar
    2. Eskertu behar dizut gaurkoa, benetan kriston ilusioa egin didala zu ezagutzeak ( eta zure sorgintxuek txintxo-txintxo portatu dira, bai)!

      Eztakit aspergarria iruditu zaizun gure aurkezpena edo ez...
      Beno, beste egunen baten egongo gara! Lehenengo pausoa egina dago eta! ;)
      Muxutxuak soriginei, eta zuri bebai!

      Eta mila esker berriro ere!
      ;)

      Eliminar
    3. Ez dago eskerrak eman beharrik, atzokoa motza izan zela iruditzen zait niri. Ea hurrengoa patxadaz berba egiteko astia dugun!

      Aurkezpena oso ondo egon zen, helere arreta erdia zuengan jarrita eta bestea gusanitodun neskek harzen zuten ;)

      Muxuak ta besakada handia.

      Eliminar
  6. Los sentimientos pugnan por salir, pero algún tipo de censura les cierra el paso. Son momentos.
    Un beso grande

    ResponderEliminar
  7. Rick, tu que produces tanto también estas muy callado. Mira que se te echa de menos.

    Besos de sobrina :)

    ResponderEliminar
  8. Jajaja
    Eso nos pasa a todos...

    Por cierto soy Pérfida
    Un saludo coleguita

    ResponderEliminar
  9. Nada como reconocer nuestros vicios para salir de ellos.

    Saludos Pérfida.

    ResponderEliminar
  10. Que cierto yo tengo que luchar día a día con mi pereza, en mi ya no sería mañana, vete a saber cuando...

    Genial post, Ishtar nunca me dejas con mal sabor, todo lo contrario, asi me tienes viendo a verte a degustarte y a aprender.

    Besos muchos ♥♥♥

    ResponderEliminar
  11. Romero (por el aroma), pienso que es peor que la pereza, porque es un autoengaño, quieres creer que realmente no es el mejor momento para hacer algo. Lo malo es que ese momento nunca llega.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  12. Es cierto, hay que ponerse, soltar y escribir!!!

    Ishtar estoy en Sudamérica de viaje, por eso no puedo venir por aquí
    tanto como quisiera, quiero agradecerte de corazón los comentarios que dejas en mi casa
    en las entradas que dejé programadas.

    Besos y feliz primavera!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Disfruto comentando, para mi es igualmente escribir, comunicar. Lo hago con placer.

      Feliz primavera :)

      Eliminar